'วังหลัง'
สถานที่ที่รวมรวมบุปผางามนับพัน
สถานที่แห่งการนองเลือด สถานที่รวมอสรพิษร้าย
ทว่าท่ามกลางบุปผางามตระการตาเหล่านั้น กลับมีสนมสองนางที่แปลกแยกกว่าผู้ใด
หงส์ตนแรกคือ เลี่ยงเฟิ่ง
นางมีเรือนผมสีน้ำตาล เนตรสีเทาที่โชติช่วงดุจไฟกัลป์ หงส์ตนนี้เป็นดั่งพระอาทิตย์ที่ลุกไหม้ ข่มอำนาจราศีทุกผู้ทุกนางได้อย่างหมดจด เจิดจ้าสว่างไสวจนมิอาจมอง แผดเผาทุกสิ่งจนมิเหลือ
และหงส์ตนที่สองก็คือ หนิงเฟิ่ง
นางแตกต่างจากเลี่ยงเฟิ่งโดยสิ้นเชิง นางเป็นดั่งขุนเขาที่ตั้งตระหง่าน เงียบงัน สงบหนักแน่น นางมีดวงเนตรสีดำเวิ้งดุจหลุมมืด เพียงสบตาเข้ากับดวงตาคู่นี้จะมีความรู้สึกด้อยค่าราวกับเป็นเศษธุลีที่กำลังอาจหาญแหงนหน้ามองพญาหงส์ มีเรือนผมสีเงินสลวย
ยามแต่กาลก่อน สองนางนี้ฟาดฟันกันอย่างตรงไปตรงมา ก้าวร้าวดุจสายน้ำเชี่ยวกรากและไฟป่าที่มิอาจหยุดยั้ง แม้แต่โอรสสวรรค์ก็ยังต้องเกรงใจอยู่ห้าส่วน
ทว่าจู่ๆ วันหนึ่งสนมทั้งสองกลับหยุดรบรา ทูลขอการปลีกวิเวก หงส์ตนหนึ่งขอตำหนักพักเร้นกายยอดเขาสูงสตระหง่าน หงส์อีกตนหลีกเร้นเข้าป่าไผ่เขียวตีนเขา ทั้งคู่มิขอยุ่งเกี่ยวอันใดกับราชสำนักอีกต่อไป...
แต่หารู้ไม่
ทั้งสองกลับหันมาเกี่ยวความรักกันเองเสียแทน!
-------------------------------
สวัสดีค่ะะ อันนี้นิยายแนว ญ รัก ญ นะคะ
เรื่องแรกของเรา อยากลองแหวกตลาด แหวกกระแสนิยมดูบ้าง
เรื่องนี้จะไม่เน้นการเมืองราชสำนักเท่าไหร่ คำราชาศัพท์จะไม่เป๊ะมาก เพราะไม่เคยแต่งเรื่องในวังๆมาก่อนเลย ฮา
รับฟังความคิดเห็น ติชม วิจารณ์ได้เต็มที่เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น